„Maður á aldrei að efast um sjálfan sig“
Fréttabréf FIT: Rætt við múrarann Sóleyju Björk Eiksund
„Ég á von á mér í ágúst [2024]. Þetta verður mitt fyrsta barn,“ segir Sóley Björk Eiksund, nýsveinn í múrverki. Sóley var gengin 7 mánuði þegar hún þreytti sveinspróf í múraraiðn og þetta viðtal var tekið, en það var í júní. Hún hafði ekki unnið frá því í mars, þegar að sveinsprófinu kom, og óttaðist að hún væri búin að gleyma handbragðinu. Svo reyndist alls ekki vera. „Kunnáttan býr svolítið í vöðvaminninu,“ útskýrir hún.
Spurð hvers vegna hún hafi lagt fyrir sig múrverk svarar Sóley því til að hún hafi hætt í framhaldsskóla til að fara að vinna. Hún hafi fengið vinnu á skrifstofu hjá Magnúsi Sigurðssyni múrara. Einn daginn hafi hann komið með vinnuföt og sagt henni að hún þyrfti að hjálpa honum með eitt baðherbergi – sem handlangari. „Eftir fyrsta daginn sagði ég honum að hann þyrfti ekki að senda mig aftur á skrifstofuna – ég vildi bara vinna við þetta.“ Hún segir að Magnús sé afburða kennari og afar fær og reynslumikill í sinni iðngrein.
Sóley átti von á sér í ágúst en viðtalið var sem fyrr segir í júní. Hún segist stefna á að ljúka við stúdentsprófið og fara í iðnfræði í háskólanum, þegar svigrúm gefist.
Hún viðurkennir að það hafi tekið svolítið á að ganga með barn og vinna við múrverk en segist hafa fengið leyfi til að fá aðstoð við að lyfta þeim steinum sem hæst áttu að fara í sveinsstykkinu. „Þetta hægir á mér en stoppar mig ekki,“ segir hún glöð í bragði.
Sóley nefnir að múrverkið sé ekki eins krefjandi líkamlega og sumir haldi. Tæknin hafi fært iðnaðarmönnum fleiri hjálpartæki og aðferðir til að færa þunga hluti á milli staða – eða hæða. Hún segir að fyrsti mánuðurinn í starfinu geti verið erfiður líkamlega en að svo komist vinnan upp í vana. „Maður sofnar vel á kvöldin – þetta er þannig þreyta.“
Sóley hefur verið virk í Félagi fagkvenna. Það er félag kvenna sem lokið hafa sveinsprófi eða eru á námssamningi í karllægri iðngrein. Markmið félagsins eru að konur í iðngreinum kynnist auk þess að vinna að því að breyta staðalímynd iðnaðarmannsins og fjölga kvenfólki í iðngreinum. Sóley segir að stundum finni konur í iðngreinum fyrir hroka. „En við látum ekkert stoppa okkur. Við hittumst reglulega og gerum eitthvað skemmtilegt saman. Við höfum líka farið í skóla og staðið fyrir fræðslu. Það hefur gengið mjög vel,“ segir hún um starfið í félaginu.
Sjálfstraust er mikilvægt þegar múrverk er annars vegar, að sögn Sóleyjar. Í fyrstu vikunni hennar hjá Magnúsi kom upp sú staða, þegar til stóð að múra sturtubotna í Hveragerði, að Magnús þurfti að skreppa á fund í Reykjavík. Hann skildi hana eftir með leiðbeiningar.
„Ég lenti svo í smá basli og fór að efast um sjálfa mig. Ég reyndi að hringja í hann en hann gat ekki tekið símann. Svo þegar hann kom til baka, seinna um daginn, hafði ég látið vaða og skilað þessu af mér eins og til var ætlast.“ Hann hafi vitað hvað í henni bjó og hvað hún réði við. Hún segir að þetta sé sér afar minnisstætt, þegar hún horfi til baka. „Maður á aldrei að efast um sjálfan sig,“ segir hún.
